Мусулмон касест, ки дар ободонии диёри худ кӯшиш мекунад ва дигаронро ба он ташвиқ менамояд. Зеро покизагӣ ва ободкорӣ нишонаи имондорӣ ва шиори дини мубини Ислом аст.

Имоми Аъзам тавассути осори гаронбаҳояш ба оламиён собит намуд, ки ҳама унсурҳои дини мубини Ислом, тамоми муқаррароти ин дини муҳаммадӣ зиндагисоз ҳастанд. Ислом дини пешрафт, дини инсонпарвар ва такондиҳанда ба бунёди ҷомеаи адолатпарвар аст.

Дини мубини Ислом имконоти бузург дар соҳаи муколамаҳои миёни фарҳангу тамаддунҳо, миёни низомҳои мухталифи иҷтимоӣ ва адёни гуногун дорад ва аз ин имконот доиман истифода мекунад, вагарна тӯли 14 аср солиму тавоно то даврони мо намерасид.

Забони мо дар тамоми марҳилаҳои таърихӣ ҳамчун силоҳи муҳимми муборизаи истиқлолхоҳии миллӣ хидмат намудааст. Гузаштагони барӯманди мо барои устувору беолоиш то ба замони мо омада расидани забони тоҷикӣ корномаҳои бемисл нишон додаанд.

Дар оғоз Худовандро шукргузорӣ мекунем, ки дар фазои амну осоиши Ватани маҳбубамон зиндагию кору фаъолият ва ибодати Худованди Маннонро карда истодаем.

Дар самти ҷанубу шарқии шаҳри Душанбе Ҳазрати Мавлоно ном деҳкадае воқеъ аст. Дар ин деҳкада оромгоҳи пешвои тариқати нақшбандия ҳазрати Мавлоно Яъқуби Чархӣ мавҷуд аст. Ин ному насаб дар Тоҷикистон ва олами Ислом машҳур мебошад.