Шахсоне, ки дар моҳи Рамазон таксӣ меронанд, масалан байни Душанбе ва Хуҷанд рафтуомад мекунанд ва рӯзаашонро мехӯранд, мегӯянд, ки мо ҳар рӯз дар сафар ҳастем, оё дуруст аст? Посухи ин масъаларо мефаҳмондед.

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. Бародари азиз, барои шахси мусофир иҷозат аст, ки рӯзаро бихӯрад, вале агар рӯза доштан ба ӯ зарар накунад, тибқи мазҳаби Имоми Аъзам (р) хуб аст, ки рӯза бидорад. Ин ронандаҳо мусофир ҳастанд, бинобар ин, хӯрдани рӯза барои онҳо ҷоиз буда, қазои он бар зиммаашон лозим аст. (“Мухтасарул-виқоя”, с. 38)