Маънои шаҳодат бар ин ки Муҳаммад расули Аллоҳ аст, чист?

Маънои он аз самими қалб тасдиқи ҷозим доштан бар ин аст, ки Муҳаммад бандаи Худо ва расули ӯ ба сӯи оммаи мардум аст, дар ҳоле ки шоҳид, башоратдиҳанда, бимдиҳанда ва даъваткунанда ба сӯи Худо ба изни ӯ ва чароғи равшан аст, ҳамчунон ки Худованд дар китобаш хабар додааст: “Эй пайѓамбар, ҳамоно Мо туро гувоҳидиҳанда ва муждадиҳанда ва тарсонанда фиристодем; ва ба ҳукми Худо ба сӯи Ӯ даъваткунанда ва [ҳамчун] чароѓи равшан [фиристодем]”. (“Аҳзоб”; 45-46).