Домуллои муҳтарам, лутфан мегуфтед, ки имонро ба Худованд чӣ гуна мустаҳкам кард ё чӣ бояд кард, ки имон мустаҳкам шавад ё аслан чӣ бояд кард, ки инсон ҳидоят ёбад.

Имон овардан ба Худованд ин аст, ки ӯро бо дил тасдиқ мекунӣ ва бо забон иқрор мекунӣ, ки дар зоту сифоташ ягона ва танҳост ва вуҷудаш воҷиб буда, караму ҷудаш собит аст. («Мирқотул-мафотеҳ», ҷ. 1, саҳ 56)Ҳидоят танҳо дар дасти Худовандаст ва Ӯкасеро хоҳад, ҳидоят мекунад. Чунончимефармояд:«Ба дурустӣ ту (Эй Расули ман) касеро хоҳӣ, ҳидоят карда наметавонӣ, лекин Худованд касеро хост,ҳидоят мекунад. Худованд ҳидоятшудагонро хуб медонад. («Қасас», 56)