Оё якпаҳлу ё дар ҷойгаҳи хоб дароз кашида ва ё дар вақти тамошои телевизион тасбеҳ гардонидан дуруст аст ё не?

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳи ва баракотуҳу. Бародари азиз, дар тамоми ҳолат зикри Худо дуруст аст, фарқ надорад, ки инсон ба паҳлу бошад ё ба пушт, чунончи дар Қуръони карим Худованд мефармояд: “Ононе, ки Худоро бар пой истода ва нишаста ва ба паҳлӯи хеш хуфта ёд мекунанд ва дар офариниши осмонҳову замин тааммул мекунанд (мегӯянд): «Эй Парвардигори мо, инро беҳуда наофаридаӣ, покӣ Турост, пас, моро аз азоби оташ нигаҳ дор”. (Сураи “Оли Имрон”, ояти 191). Албатта дар ҳолати тамошои телевизион зикр мамнӯъ нест, лекин набояд барномаҳои номашруъро тамошо кунад, чунки дар айни гуноҳ зикр кардан мамнӯъ аст.