Дар “Саҳеҳ”и Муслим, ҳадиси 2202 чунин омадааст: “Аъузу биъиззатиллоҳи ва қудратиҳи мин шарри мо аҷиду ва уҳозир”. Маънои онро ба забони тоҷикӣ мефаҳмондед ва тафсир мекардед.

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. Бародари азиз, агар ягон узви инсон дард кунад, дасти худро ба ҳамон ҷои бадан, ки дард мекунад, гузошта, се бор “Бисмиллоҳ” мегӯяд ва ҳафт бор дуои мазкурро мехонад, иншоаллоҳ шифо меёбад. Маънои дуо чунин аст: “Ба Худованд ва қудраташ аз бадии он чизе, ки эҳсос мекунам ва аз он метарсам, паноҳ мебарам”.