Ассалому алайкум. Барои мо мегуфтед, ки туҳмат задан дар ҳаққи бародари муъмин аз нигоҳи Қуръон ва суннати Расули акрам (с) чӣ ҳукм дорад?

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ Аз нигоҳи Қуръон ва суннат туҳмат задан ҳаром ва гуноҳи кабира маҳсуб мешавад. Худованд дар каломи худ мефармояд: “Аз сухани дурӯғ дурӣ ҷӯед”. (Сураи “Ҳаҷ”, 30) Ҷои дигар мефармояд: “Ва паи чизе марав, ки туро дониши он нест; ба дурустӣ ки аз ҳар яке аз гӯшу чашму дил пурсида хоҳад шуд”. (Сураи “Исро”, 36) Ҳамчунин аз Абӯҳурайра (р) ривоят аст, ки Расули Худо (с) фармуданд: «Мусулмон бародари мусулмон аст, бар ӯ зулм накунад, ӯро хиёнат накунад, ӯро таҳқир накунад. Тақво ана ин ҷост». – Ва ба синаи худ се бор ишорат кард. –«Аз бадӣ ҳамин мардро басанда аст, ки бародари мусулмонашро нописандӣ кунад. (Ҳуқуқи) ҳар як мусулмон назди мусулмони дигар муқаддас аст, хуни ӯ ва моли ӯ ва шарафу обрӯи ӯ». (Ривояти Муслим). Дар ҳадиси дигар фармудаанд: “Беҳтарин мусулмон ҳамон аст, ки дигар мусулмонон аз забону дасти ӯ эмин бимонанд”. (Муттафақун алайҳ).