Ҷавони донишҷӯе, ки берун аз ватан таҳсил дорад, ӯ аз дини Ислом бисёр чизҳоро медонад. Ӯ ҳатто медонад, ки зино гуноҳи кабира аст, аммо худ ба зино даст мезанад, баъд “пушаймон шудаам, тавба кардам”

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. Бародари азиз, касе гуноҳи кабира кунад ва бидуни тавба бимирад, тибқи ақидаи аҳли суннат ва ҷамоат ин шахс дар машиат ва ихтиёри Худованд қарор дорад, агар хоҳад, ӯро ба фазлаш мебахшад ва агар хоҳад, ба адлаш ӯро азоб мекунад. Вале агар ин шахс аз гуноҳи худ тавбаи насуҳ (тавбае, ки ҳаргиз ба он гуноҳ даст назанад) ва содиқона кард, Худованд тавбаашро мепазирад ва ӯро ба раҳматаш меомурзад, зеро Расули гиромӣ (с) фармудаанд: “Тавбакунанда аз гуноҳ ҳамчун касе аст, ки гӯё гуноҳе накардааст”. (“Фиқҳи акбар”, “Зодут-толибин”).