Агар байни зану шавҳар нофаҳмӣ ба миён ояд ва шавҳар аз сабаби илми кофӣ надоштан ҳамсарашро ду бор талоқ диҳад, яъне гўяд, ки “талоқатро додам, ба номи Худо талоқатро додам”, бо вуҷуди...

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. Бародари азиз, лафзи “талоқатро додам” аз ҷумлаи лафзҳои сареҳи талоқ аст ва дар сурати ду бор талаффуз кардани он зан ду талоқи раҷъӣ мешавад. Ҳукми як ё ду талоқи раҷъӣ ин аст, ки бидуни таҷдиди никоҳ зану шавҳар метавонанд зиндагии худро идома диҳанд. Ба шарте ки қабл аз ин байнашон ягон талоқ воқеъ нашуда бошад. Агар пас аз вуқуъи ду талоқ боз талоқи сеюм воқеъ шавад, идомаи зиндагии якҷоя миёни онҳо комилан қатъ мегардад. Аз он ҷо ки масоили талоқ паҳлуҳои гуногун дорад, беҳтар аст, ки шумо дар сурати имкон ба Раёсати фатво муроҷиат кунед.