Ҳар кас инсонеро бидуни ин, ки муртакиби қатли нафс ё фасоде дар замин шуда бошад; бикушад, чунон аст, ки гӯи ҳамаи мардумро кушта бошад ва ҳар кас инсонеро аз марг наҷот диҳад; чунон аст, ки гӯи ҳамаи мардумро зинда кардааст

Маҳбубтарин нуқтаи рӯи дунё дар назди Худованди меҳрубон ин масҷид ба ҳисоб меравад. Масҷид хонаи Худо аст, он ҷое, ки Аллоҳи бузургро ибодат карда мешавад ва он ҷо банда бо Худованди хеш роз мегӯяд, сар ба саҷда мегузорад ва ба зикру ёди Худо машғул мешавад, пас тарконидани хонаи Худо аз тарафи мусалмон имкон дорад ва ё чунин инсонро мусалмон гуфта мешавад?

Хабари фоҷеаборе, ки дар деҳаи ар-Равзаи минтақаи “ал-Ариш”-и Сайнои Миср, дар назди яке масоҷиди ҷумъахонӣ аснои адои намози ҷумъа ба вуқӯъ пайваст, ки дар ин ҳодисаи мудҳиш беш аз 300 нафар кушта ва беш аз 130 каси дигар захмӣ гардидаанд, ҷаҳони ислом ва хусусан мусалмонони Тоҷикистонро ба дард овардааст.

Тоҷикистониён имрӯз дар фазои оромӣ, тинҷӣ, ва осудагӣ хушбахтона ҳаёт ба сар мебаранд, ки ин ҳама аз заҳмату меҳнати содиқонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба мардуми кишвар аст.

Саҳифаҳои аввали ин гурӯҳи ифротиро таърих кушодааст ва ҳама аз қатлу куштору хунрезӣ иборатанд. Ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон маҳз бо ибтикору иштироки мустақими ТЭТ ҲНИТ ба вуқӯъ пайваста буд.

Иҷлосияи таърихии 16-уми Шӯрои Олии Тоҷикистон, ки моҳи ноябри соли 1992 дар шаҳри бостонии Хуҷанд баргузор гардид, барои таҳкими шохаҳои ҳокимият ва фаъол гардидани муқаддасоти миллӣ заминаи ҳуқуқӣ фароҳам овард. Дар иҷлосия дар баробари Суруди миллӣ ва Нишони давлатӣ барои қабули Парчами давлатӣ санадҳои дахлдор қабул карда шуданд. Парчам чун муқаддасоти миллӣ аз нав эҳё шуд.