Домулло, илтимос мегуфтед, ки нос ва сигор таҳоратро мешиканад ё не?

Нос узви инсонро карахт менамояд, ки дар натиҷа эҳтимол ё хатари баромадани бод вуҷуд дорад, аз ҳамин хотир бояд таҳорат намояд, аммо сигор таҳоратро намешиканад. Аммо истеъмол кардани онҳо макрӯҳи таҳримb мебошад. Уламои мутақаддим дар бораи онҳо чизе нагуфтаанд, зеро он ду мавод баъд аз аҳди онҳо пайдо шудаанд. Уламои мутааххир дар истеъмоли нос ва сигор ихтилофи назар доранд. Баъзе он дуро ҳаром мегӯянд, чаро ки ба узвҳои инсон зарарҳои зиёд мерасонад, ки инро тиб низ исбот намудааст ва ҳар чизе ки ба ҷисму ҷон ё рӯҳу равон зарар расонад, вобаста ба ҳаҷми зарараш макрӯҳ ё ҳаром мебошад, бо вуҷуди ин баъзе мубоҳ мегӯянд ва баъзе макрӯҳ мегӯянд. (“Фатовои Комилия”).