Дар мазорҳо қадамҷоҳо куштани чорво дуруст аст? Дар бисёр ҳолатҳо чунин мегӯянд: “Агар ман фарзанддор (саломатӣ ва ғайра) шавам, дар фалон мазор худоӣ мекунам”. Оё ин дар мазҳаби Имоми Аъзам (р) иҷозат аст?

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. 1. Бародари азиз, дар мазорҳо куштани чорво аз нигоҳи мазҳаби Имоми Аъзам (р) ҳаром нест, вале хубтар он аст, ки чорворо дар маҳалли зисти худ забҳ кунад ва ба дигарон ба таври хом ва ё пухта тақсим намояд. Сипас оёте чанд аз Қуръон тиловат намуда, савоби онро ба соҳиби мазор ё дигар гузаштагон бибахшад. Муҳим он аст, ки дар вақти забҳи чорво “Бисмиллоҳ”-ро қасдан тарк накунад. 2. Дар вақти дуо кардан дастҳоро на бо ҳам ҷафс кунад ва на аз ҳам ҷудо, балки баробари синаи худ қарор диҳад, зеро дар вақти дуо кардан раҳмати илоҳӣ меборад. Пас аз он дастҳояшро дар рӯи худ бимолад, зеро Расули Худо (с) чунин мекарданд. 3. Дар вақти рост истодан мустаҳаб аст, ки фосилаи мобайни пойҳо ба миқдори чор ангушти даст бошад. (“Фиқҳи муяссар”, с. 91-95).