Ҷавоне зан мегираду баъд аз якчанд рӯз бо дӯстонаш вохӯрда, бо онҳо ҳазлу шӯхӣ мекунад ва ин ҳазлу шӯхӣ то ҳадде мерасад, ки ин шаҳбача ба яке аз дӯстонаш мегӯяд: “Агар ман ӯро (занашро) сар ё ҷавобашро диҳам, маро оиладор мекунӣ?

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. Бародари азиз, масоили хонаводагӣ аз масоили арзишманди инсон аст ва шахси оқилу бофаросат набояд асрори оилавии худро дар байни ёру дӯстонаш ошкор созад. Он чи ин ҷавон бо рафиқаш бо ҳазлу шӯхӣ анҷом додааст, дар никоҳаш халале ворид накардааст. Вале набояд, ки ин ҷавон ба тақдири худ ва ҳамсараш бозӣ кунад, зеро дар шариат се чиз аст, ки шӯхиаш ҷиддӣ ва ҷиддиаш низ ҷиддӣ аст: Никоҳ, талоқ ва атоқ (озод кардани барда).