Ислом, аҳли имон мебояд бо намояндагони гуногуни ҷомеа муомилаи нек, рафтори нек дошта бошанд. Дар масоиле, ки ин ҳамзистии осоиштаро ба вайронӣ ва ҷудоӣ мебарад, бояд муросокорӣ нанамоянд. Қуръони Карим мефармояд; «Дар кори хайру нек ва тақво ҳамкорӣ кунед» ва мо ба ин анъанаҳои наҷиби гузаштагон бояд пайрав бошем ва ифтихор дорем, ки сулҳи тоҷикон намунаи ибрати ҷаҳониён гаштааст.

Ба назар чунин мерасад, ки солимии маънавии насли ҷавони ҷомеаи моро ғайр аз заҳролудшавӣ бо андешаҳои ифротии динӣ боз осебпазир шудан аз таъсири арзишҳои аз рӯи моҳият ва таъинот гуногунҳадаф ва хатарноки ғарбӣ низ таҳдид мекунад.

Одамият агар ки беадаб аст, одам нест, Фарқ дар байни бани одаму ҳайвон адаб аст.

Иди Фитр ва Иди Қурбон дар баробари дигар санаҳои муҳими таърихии ҳаёти кишвар ба ҳайси ҷашни расмии давлатӣ дар саросари ҷумҳурӣ таҷлил мегардад. Ин худ нишони эҳтирому қадршиносӣ нисбат ба таърих, фарҳанги мардумӣ ва маросимҳои марбут ба дини мубини ислом мебошад.

Тавре ки ҳамаи мову шумо огоҳӣ дорем, пойдорӣ, амнияту осоиштагӣ, файзу баракат ва бақову обурўи ҷовидонаи ҳар як халқу миллат дар инсондустӣ, ҳамдигарфаҳмӣ, ҳифз намудани маданияту маърифат ва ёд аз гузаштагони бузурги миллати хеш мебошад. Баъди ноил шудан ба истиқлолияти давлатӣ ҳаёти халқи тоҷик маҷрои тозае ба худ гирифта, андешаи миллӣ бар пояи асолатҳои таърихӣ ва арзишҳои анъанавӣ рушди фарогир ёфт. Робитаҳои миллати тоҷик бо аҳли ҷаҳон, шиносоӣ ва бархўрдории вай аз арзишҳои умумибашарӣ афзуд. Барои ташаккули дурусти худшиносии динӣ истифодаи мероси ғании динӣ зарур аст. Мероси динӣ, аз ҷумла мероси фиқҳӣ ва каломии Имоми Аъзам, метавонад намунаи равшани муколамаи дин ва тамаддунҳоро арзёбӣ кунад.

Эҳсон ба маънои бахшиш ва атои неъмат ба дигарон аст. Ҳар амале, ки боиси тараққӣ ва боло рафтани мақому шаъни инсон бошаду нафси инсонро тазкия кунад ва ўро ба Парвардигораш наздик намояд, эҳсон аст. Қуръони карим, ки китоби руҳӣ ва ахлоқӣ мебошад, хусусияти некўкоронро шарҳ медиҳад ва гуруҳоеро, ки ба эҳсон кардан таваҷҷуҳи бештар доранд, мушаххас менамояд ва онҳоро намунаи комили инсонӣ дар ҷомеа медонад. Қуръони карим эълом медорад, ки эҳсон ва некўкорӣ бояд ба сурати як воҷиби фитрӣ ва табии инсон дарояд.