Рўза барои ҷисму рўҳи инсон фоидаҳои маънавӣ ва иҷтимоии зиёд дорад, чун Худованди мутаъол ба воситаи он инсонро ба сабру таҳаммул даъват мекунад ва ба ӯ хештандорӣ ва худидоракуниро меомўзад.

Таълимоти дини мубини Ислом дар мавриди бемориҳои сироятӣ

Худоро сипоси беадад, ки мо бандагонро ба моҳи шарифи Рамазон, ки моҳи гунаҳсӯз эътироф шудааст, расонид. Моҳе, ки бедордилон онро интизорӣ мекашанд, моҳе, ки дар он борони раҳмати илоҳӣ бар бандагони мухлис сарозер мегардад.

Иродаатро қавӣ кун, то он чиро, ки дар Рамазон анҷом медиҳӣ, бардавом бошад.Барои талаби бахшиш аз касоне, ки зулме дар ҳаққи онҳо кардаӣ, бишитоб, қабл аз ин ки аз ҳасанонат бардошта шавад.Ҳар гоҳ гуноҳе анҷом додӣ ва Худованд онро пўшонд, пас бидон, ки ин фурсате аст барои тавба, бишитоб ва бар тарки ин гуноҳ азматро устувор гардон.

Имрўзҳо мардуми мусалмони кураи олам аз ҷумла Ҷумҳурии азизи мо Тоҷикистон дар арафаи истиқболи моҳи шарифи Рамазон мебошанд. Ин моҳи муқаддас барои ҳар як мусалмон, азизу гиромист. Барои онҳое, ки худро пайрави дини мубини Ислом медонанд, ин моҳи шариф бузургтарин ва муқаддастарин моҳи солшумории ҳиҷрии қамарист ва риояи ҳар муқаррароти он муҳтарам дониста мешавад.

Дар зиёда аз 200 давлат фарогирии бемории навъи Коронавирус мардумро ба таҳлука овардаву бо сабаби ин беморӣ садҳо ҳазор нафар ҳалок шудаанд. Ҳарчанд олимону донишмандон, мутахассисони соҳаи тиб кӯшиш намуда истодаанд, ки давои ин бемориро дарёфт намоянд, мутаасифона, ҳанӯз ҳам мавзӯъ нигароникунанда боқӣ мемонад. Хушбахтона, дар кишвари мо ин беморї ба қайд гирифта нашудааст, аммо чи хеле ки дар урфият мегӯянд: “Илоҷи воқеъа пеш аз вуқӯъ бояд дид”.