Ахиран аз тариқи сомонаҳои интернетӣ хабари вафоти Шейхов Муҳаммадсаид, нафари наздик ба хонаводаи муассиси ТЭТ ҲНИ Сайид Абдуллоҳи Нурӣ ва узви ҳамин ташкилоти экстремистию террористӣ, ки ҳамагӣ 46 сол умр доштааст, нашр шуд. Ҷасади номбурда дар шаҳри Дортмунти Олмон дур аз Ватан ба хок супурда шудааст.

Пешвози меҳмонон аз ҷониби мизбонони «аврупоишуда», «занталоқ»-и наҳзатӣ, «занозанак»-и тоҷикӣ, «паймон»-и паймоншикастагон (ё эътилофи бузакон?) ва як… такка…

Бале, умр мегузарад, вақти қиматбаҳоро паси сар мекунем, фурсатро аз даст медиҳем. Умри инсон мисли об мегузарад. Пас бояд мо кӯшиш намоем, то ин ки вақтро аз даст надиҳему фурсатро ғанимат донем.

Миллате, ки хотираи таърихиашро пос намедорад, хоҳ нохоҳ тафаккураш ғуломона гашта, истиқлолияти миллиашро аз даст медиҳад. Ҳифз накардани таърихи миллат ба инкори гузашта бурда мерасонад». Бояд зикр намуд, ки тамоюлҳои геопалитикии ҷаҳони имрӯза – терроризму экстремизм ва дигар ҷараёнҳо омилҳои бевоситаи заифкунандаи пояҳои Истиқлолияти давлатӣ мебошанд.

Паёмбари Худо (с) фармудаанд: “Касе ба сӯи бародари худ ба асбоби тезинае ишора намояд, фариштагон ба вай лаънат мехонанд, ҳатто агар бародари аз як падару модари худ бошад”. Ривояти Муслим.

Сардорони ин ҳизби экстремистию террористӣ, ки худро “хизматгори халқи Худо ва дини Худо” меномиданд, дере нагузашта, ҳадаф ва мақсади рўйпўши онҳо дар асл намоён шуд. Намояндагони ин ҳизби террористӣ ба ҷиноятҳое даст заданд, ки оқибат ба нафрати халқи Худо гирифтор шуданд. Ҳатто аъзоёни фаъоли ин ҳизб, кўшиш карданд, ки сохти конститутсионии давлатро сарнагун созанд.