Мехостам фаҳмам, ки фарқи сӯфиён аз дигар мусалмонон дар чист?

Мусалмон ва сӯфӣҳар ду аз нигоҳи бовар ва эътиқод як ҳастанд. Асли маъхази сӯфӣ дар ривояти ҳазрати Анас (р) омадааст, ки Паёмбари Худо (с) даъвати ғуломро ҳам иҷобат мекарданд, бар хар савор мешуданд ва сӯф мепӯшиданд. Ба ҳамин хотир гуфтаанд: “Сӯфӣ аз лафзи “сӯф” гирифта шудааст, ки ин гурӯҳ дар замони аввал аксар пашмина мепӯшиданд ва онро нек медонистанд”. Чунончи Ҳазрамӣ (рҳ) фармудааст: “Суфӣ он аст, ки ботини худро аз кудурати ғайри Аллоҳ поку соф кунад ва аз ашёи мухолифи шаръ бипарҳезад” (“Хулосатут-тасаввуф”, с.8-9)