Дар бораи қавма ва ҷалса дар намоз маълумоти муфассал диҳед.

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. Бародари азиз,  қавма ва ҷалса аз ҷумлаи воҷиботи намоз ба шумор мераванд. Фарқ намекунад, ки намоз фарз аст ё воҷиб, суннат ё нафл. Маънои қавма‌ бархостан‌ аз рукуъ‌ ва комилан рост истодан ва маънои ҷалса комилан нишастан дар миёни‌ ҳар ду саҷда аст. Бояд тазаккур дод, ки дар қавма ва ҷалса ба андозаи як тасбеҳ ором гирифтан низ воҷиб аст. Агарчи ба тарки он саҷдаи саҳв воҷиб намешавад, вале риоя накардани он ба намоз нуқсон ворид мекунад ва онро коста мегардонад. Аз Абӯҳурайра (р) ривоят аст, ки Расули Худо (с) фармуданд: “Худованд ба намози марде, ки қомати худро дар миёни рукуъ ва суҷудаш рост намекунад, назар намекунад”. (Ривояти Аҳмад).