Бо сипарӣ шудани чанд рӯзи дигар моҳи шарифи Рамазон фаро мерасад, ки он мояи ифтихори мусалмонони саросари олам, моҳи хайру баракат ва нузули раҳмат аст.

Имрӯз дар ҷаҳон гурӯҳ, ҳаракат ва равияҳои нав пайдо шуда худро ҳимоятгари дини мубини Ислом муаррифӣ менамоянд, вале дар асл зери ниқоби дин амалҳои зишту зиддиисломӣ ва зиддиинсонии худро амалӣ месозанд.

Чанд моҳе қабл дар назди Раёсати Шӯрои уламои Маркази исломии Ҷумҳурии Тоҷикистон комиссияи босалоҳият ба фаъолият шурӯъ намуд, ки ҳадафи он дар асоси далелҳои шаръӣ ва нишондодҳои илми муосир муайян намудани оғози моҳи мубораки Рамазон, фарорасии вақтҳои дамидани субҳ, ифтор ва рӯзи Иди Фитр, инчунин муқаррар кардани меъёри садақаи фитр ва нисоби закот аст.

Маротибаи саввум ва ё чаҳорум аст, ки аз расонаҳои ахбори кишварҳое чун Эрону Афғонистон ба ҷониби Тоҷикистон ҷиҳати дахолати нолоиқу носазовор ба умури иҷтимоии ин кишвари амну суботи минтақа ҳарфҳои тунд ва назароти танқиду танз садо медиҳанд. Дар мавриди ҳарфҳои бетааммули барандагони барномаҳои телевизионии хориҷӣ дар мавриди ришу ҳиҷоби мардуми аз онҳо садҳо фарсах дури Тоҷикистон ҷавобияҳои мақомоти динии кишвари Тоҷикистон расонаӣ шуданд ва инак, рӯзномаи ба унвон «Ҳашти субҳ»-и Ҷумҳурии Исломии Афғонистон рӯзи 16-уми майи соли равон ба унвонии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон перомуни қазияи ҳиҷобу риш дар Тоҷикистон матлабе чоп намуда ва «дастуру тавсияҳо» додааст, ки ҷониби Тоҷикистон ҷиҳати пешгирӣ аз хавфи таҷаммӯи ҷангҷӯён дар марзи кишвар корҳоеро ба субут расонад.

Қазияи мусаллам аст, ки Худованди азза ва ҷалла ба ҳама чиз қодир буда, дар ҳар чизе ки мушоҳида мекунем, қудрати худро зоҳир намудааст. Аммо мазҳари асосии қудрати ҳудованди азза ва ҷалла ин инсон ва сурати уст. Чунончӣ Худованди азза ва ҷалла фармудааст:

«Ҷавоб ба Паёми Оятулло Макорими Шерозӣ ба Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон»