Ин моҳест, ки Худованд онро ба худаш нисбат додааст, зеро ин моҳ саршор аз файзу баракат ва неъматҳои бешумор мебошад, рўзҳои ин моҳ беҳтарин рўзҳо баъд аз моҳи Рамазон барои рўза доштан мебошанд. Худованд мефармояд:

Ба ҳамин манзур дини мубини Ислом истифода аз маводи мухаддирро ҳаром қарор додааст, чунки боиси зарари ҷисмӣ ва мафосиди зиёде мешавад. Ҳамон тавре ки шароб ва соири маводи нашъаовар зарарҳои бешуморе дорад, маводи мухаддир низ бо ҳама анвоъ ва ақсомаш хисороти ҷонӣ, молӣ, иҷтимоӣ ва ахлоқиро дар пай дорад, зеро иллату ангеза дар байни ҳар ду яке мебошад. Ба ҳамин манзур далоили ҳаром будани маводи мухаддирро, ки Қуръони кариму суннати мутаҳҳари Пайғамбари Ислом (с) ва иҷмоъи уммату қиёс баён намудаанд, дар зайл зикр мекунем.