Дини мубини Ислом дини сулҳу оромиши инсонҳо ва дини афкори раъиятпарварона аст. Дар ислом вожаи сулҳ ва осудагӣ истилоҳи калидӣ ба шумор меравад. Ин вожа, яъне сулҳ, на танҳо ба маънои оромиву осудагӣ, балки ба маънои ба мувофиқат расонидани нофаҳмиҳои байни ду нафар ва ё тарафҳо низ ҳаст.

Ислом, аҳли имон мебояд бо намояндагони гуногуни ҷомеа муомилаи нек, рафтори нек дошта бошанд. Дар масоиле, ки ин ҳамзистии осоиштаро ба вайронӣ ва ҷудоӣ мебарад, бояд муросокорӣ нанамоянд. Қуръони Карим мефармояд; «Дар кори хайру нек ва тақво ҳамкорӣ кунед» ва мо ба ин анъанаҳои наҷиби гузаштагон бояд пайрав бошем ва ифтихор дорем, ки сулҳи тоҷикон намунаи ибрати ҷаҳониён гаштааст.