Дурўғ он аст, ки инсон каломи хилофи ҳақиқат ва воқеъиятро бар забон биронад. Дурўғ яке аз нишонаҳои нифоқ ва дурўягӣ аст. Паёмбар (с) фармудаанд: Нишонаи мунофиқ се чиз аст: Чун сухан бигўяд, дурўғ гўяд ва чун ваъда диҳад, хилоф кунад ва чун амонат дода шавад, хиёнат кунад».

Марде назди Расули акрам (с) омада гуфт: “-Ё Расуллаллоҳ, маро васияте кун ба коре, ки чун он кор кунам, аз оташи дӯзах халос ёбам?”. Расули акрам (с) гуфтанд, ки дар ғазаб машав. Он мард борҳо мегуфт: “– Ё Расулаллох (с), маро васият кун”. Расули акрам (с) ҳамин мегуфт, ки ғазаб макун. Маро коре биёмӯз, ки бад-он ба биҳишт равам.

Пас дили солим чист? Тавсифи мувофиқтарини қалби солим чунин аст: «Он диле, ки аз ҳавасҳои мухолиф ба дастуроти Худо ва шубҳаҳое, ки хилофи паёми Ӯ ҳастанд, холӣ аст. Аллоҳро дӯст медорад, ба ҳукми Паёмбар (с) розӣ аст. Дили солим он аст, ки мутеъи Аллоҳ аст ва дар ҳама ҳолат розигии ӯро авло медонад ва аз ҳар чизе, ки боиси хашми ӯ мешавад, дур аст».

Ҷомеъа дар ҳоле пеш меравад, ки ҳар як фард аз рисолату масъулияти ватандориву хештаншиносиаш хуб огаҳӣ дошта бошад. Маҳз ҳамон садоқату ватандорист, ки ҳар як миллату давлат дар ҷомеъаи ҷаҳонӣ соҳибмақом мегардад. Раванди бархурди ҷаҳонишавии давлатҳо ва омехта гардидани фарҳангу тамаддунҳои мухталиф бозгӯи онаст, ки мо бояд ба тарбияи ватанпарстии насли наврасу ҷавон эътибори ҷидди дода дар ниҳодашон меҳру вафодории ватанро ҷой намоем.

Мафҳуми Ватан-Модар аз вожаҳои муқаддастарин ба ҳисоб рафта, ҳамеша бо эҳтироми бепоён ва меҳри хоса ба забон гирифта мешавад. Тоҷикон аз арзи ташаккул то ба имрўз соҳиби давлат, миллат, забон ва дорои урфу одатҳои баланди инсонӣ буданд ва аҷдодони мо тавонистанд асрҳои аср ҳамаи муқаддасот ва марзу буми ин Ватани азизро ҳифозат карда ба мо мерос гузоранд.

Агарчи ҳаёти мусалмон ҳамааш фурсат аст, вале моҳи мубораки Рамазон аз дигар моҳҳо фарқ мекунад. Ин моҳ монанди дурри арзишманде аст. Худованди мутаол ба ин моҳ чандин фазилатҳо дода ва дар он баъзе амалҳоро фарз гардонидааст, ки дар дигар моҳҳо дида намешавад. Худованд рўза гирифтанро дар рўзҳои ин моҳ фарз гардонида, онро яке аз рукнҳои Ислом қарор додааст.