Хислати накуе, ки бештар дар Қуръони карим мадҳ шудааст, ин тақвост. Ҳеҷ хайри деру зуд ва ошкору ниҳоне дида намешавад, магар ин ки тақво бо он алоқа дошта, барои он васила ва роҳнамо мебошад.

Сабаби ба дунё омадани мо аз овони кўдакӣ, тарбия дидан ва дар ҳама ҳолат доимо дар мадди назари онҳо будан, илму касб омўхтан, дар ҳолати беморӣ бедорхобӣ ва парасторӣ кардани мо волидони меҳрубон ҳастанд, ки дар баробари ин хидматҳои шоёнашон шукргузорӣ бар зиммаи мо фарзандон зарур аст.

Худшиносии миллӣ аз дӯст доштани Ватан, модар, забон, таърих ва арзишҳои таърихиву фарҳангӣ сарчашма мегирад. Худшиносии миллӣ ин решаи миллат аст, агар давлати миллӣ заиф бошад, миллат пароканда мегардад. Бинобар ин, мо бояд барои мустаҳкам намудани мактаби худшиносии миллӣ, ки асосҳои он ватандўстӣ, хештаншиносӣ ва ҳувияти миллӣ мебошанд, тамоми кӯшиши худро ба харҷ диҳем.

Эҳтироми арзишҳои муқаддаси миллӣ, дар мисоли Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Парчами давлатӣ, Суруди миллӣ ва Нишони давлатӣ ифодагари ифтихори миллӣ ва пойдории давлат ба ҳисоб рафта, нишони арҷ гузоштан ба арзишҳои миллию таърихӣ маҳсуб меёбад. Ба вижа Парчами давлатӣ, ки рамзи озодӣ ва устувории давлати соҳибистиқлоламон буда, ҳамчун муқаддасоти миллату давлати мо дар болои биноҳои мақомоти давлатӣ, мактабу муассисаҳои олӣ ва дигар иншооти муҳими давлатӣ ва майдонҳои расмӣ барафрохта шудааст.

Дар баробари рушди иқтисодиёти кишвар, Пешвои миллат ба арзишҳои миллӣ ва фарҳанги исломӣ низ таваҷҷуҳи ҷиддӣ доданд. Инчунин муносибатҳои дипломатиро ба мамлакатҳои мусулмонӣ ривоҷ дода, дар арсаи ҷаҳонӣ мақоми дини мубини Исломро ҳимоя намуданд. Корнамоиву хизматҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар замони истиқлолият дар соҳаи дин хеле бузурганд.

Ватандорӣ аз қадимулаём нишонаҳои хосси худро дошт, ки яке аз онҳо парчам буд, ки дар замони муосир ин рисолати азалиро дар саҳнаҳои гуногуни ҳаёт бештар ҷилвадор намудааст. Ба унвони мисол вақте як варзишгари тоҷикистонӣ дар ин ё он мусобиқаи байналмиллалӣ ғолиб мегардад ва ҳангоми ҷоиза додан парчами миллии Тоҷикистон барафрохта мешавад, қалби ҳар як шахси ватандӯстро ҳисси фараҳу шодӣ фаро мегирад.