Касе, ки ба хотири имон ва умеди аҷру савоб дар шабҳои Рамазон ба намоз бархост, гуноҳони гузаштааш омурзида мешавад

Барои онҳое, ки худро пайрави дини мубини Ислом медонанд, ин моҳи шариф бузургтарин ва муқаддастарин моҳи солшумории ҳиҷрии қамарист ва риояи ҳар муқаррароти он муҳтарам дониста мешавад.

Худованд дӯст доштани Ватанро дар дили инсон аз азал ҷой кардааст. Офаридгор тавассути ақлу идрок ва фаросат ба одам ва фарзандонаш нисбат ба дигар махлуқот бартарӣ додааст, ки ватанро бештар шиносад ва дӯст дорад. Ҳикмати дӯст доштани Ватан дар он аст, ки ҳар як инсон бояд дар ободиву шукуфоиаш саҳми чашмрас гузорад. Ҳамон тавре ки ҳазрати Умар Ибни Хатоб (р) гуфтаанд: «Агар муҳаббати Ватан намебуд, шаҳрҳо обод намешуданд».

Зан - Модар яке аз офаридаҳои пурарзиши Худои мутаъол аст. Чун Худованд замину осмону мавҷудоти он ва биҳишту дӯзахро офарид, пас ҳамон чизе, ки мақсуди ин офариниш буд, яъне Одам алайҳиссаломро ҳаст намуд.

«Занон барои шумо либос ҳастанд ва шумо барои занон либос ҳастед»...