Ба номи дини мубини ислом анҷом додани амалҳои террористиву ифротгароӣ имрӯз ба як зуҳуроти бисёр нангин ва ташвишовар мубаддал гардидааст

Вазъи имрӯзаи сайёра моро водор месозад, ки на аз зиддияти мафкураҳо, бархӯрди манфиатҳо ва ихтилофи тамаддунҳо, балки аз робитаҳои дӯстона, ҳамзистии мусолиҳатомез ва гуфтугӯи тамаддунҳо ҳарф занем

Қуръони карим аз одамон тақозо дорад, ки тамоми рафтору кирдори инсон тибқи дастуроти Худованд ва Расули Ў, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, анҷом дода шаванд. Ибодат ва муомилот, рафтору кирдор, хулқу атвор низ ҳатман бояд дар ҳамин доира ба роҳ монда шаванд. Мутаассифона, имрўз баъзе одамон дастуроти Қуръони каримро нодида гирифта, аз фармудаҳои Худованд сарпечӣ мекунанд, ки чунин кирдор барои пайравони дини мубини Ислом шоиста намебошад.

Тавре ки ҳамаи мову шумо огоҳӣ дорем, пойдорӣ, амнияту осоиштагӣ, файзу баракат ва бақову обурўи ҷовидонаи ҳар як халқу миллат дар инсондустӣ, ҳамдигарфаҳмӣ, ҳифз намудани маданияту маърифат ва ёд аз гузаштагони бузурги миллати хеш мебошад.

Умуман раванди мусулмонӣ дар замони муосир аз исломӣ ҳақиқӣ хеле тафовут дорад. Мутаассифона душманони ислом мутахассисони забардасти исломшинос омода намуда, сипас ба воситаи чунин ашхоси ба ном мулло, ҳоҷӣ ва эшонҳои дурўғин, инчунин тавассути телевизион, сомонаҳои интернетӣ ва ғайра ба мардум чунон исломеро тарғиб мекунанд, ки аз ҳадафҳои аслии ин дини мубин фарсахҳо дур аст.

Мо бояд бо хулқи зебову ахлоки некў дар зиндагии худ меҳрубониро ҳам ба худ ва ҳам ба дигарон риоя кунем. Ва бидонем, ки хулқи зебо рафтору ахлоқу накўро падидор месозад. Ҳар як шахс бояд хӯи некӯро дар ҳама ҳолат сарлавҳаи кору аъмоли хеш қарор бидиҳад.