Бесабаб нест, ки ояти аввалини Қуръон маҳз дар мавриди омўзиши илм аст. Бинобар ин омўзиши илм аз рўзи аввали пайдоиши одам зарурият дошт ва бе донишомўзӣ ва ҷамъ намудани он тараққиёт ва пешравии аҳли башарият ғайриимкон аст. Одамият дунёро меомўзад ва донишҳои андўхтааш барои зиндагӣ ва пешравии ҳаёт ёрӣ медиҳанд.

Бемории мазкур дар кишвари мо дертар зуҳур кард ва истифодаи таҷрибаи давлатҳои қаблан гирифторшуда ба он мусоидат намуд, ки Ҳукумати мамлакат ҷиҳати мубориза бар зидди он чораҳои таъхирнопазир андешад. Тадбирҳои зарурӣ ва фаъолияти муназзами идораҳои дахлдор, махсусан кори табибони ҳозиқ натиҷаи мусбат ба бор оварда, ба он мусоидат карданд, ки теъдоди гирифторони ин беморӣ бамаротиб коҳиш ёбад ва шиддати паҳншавии он зуд пешгирӣ гардад.

Оре, илм бузургтарин маъво, асоситарин мафҳум ва маъхазест. ки ҳаёт бо он пайваста мебошад. Бе илм наметавон одам буд. Бе илм наметавон фарзанд тарбия кард ва дар қатори инсонҳои комил гаштугузор намуд. Шахсе, ки илм надорад, аз роҳи омӯзишу ақлу идрок бехабар аст, дарахти бесамареро мемонад, ки вуҷуд дорад, аммо нахлу умеди варо самар набувад

Ислом дини поку беолоиш, роҳи одобу ахлоқ, мактаби адолату инсонпарварӣ мебошад. Ин дини мубин пайравони хешро ҳамеша ба ростиву садоқат ва муомилаи нек бо дигарон тавсия намуда ва аз роҳи қаллобиву мардумфиребӣ барҳазар доштааст.

Бояд донист, ки ибодатҳое, ки дини мубини ислом ба бандагони Худо муқаррар кардааст, баданӣ ва молӣ ҳастанд. Намозу рўза ибодати баданӣ ва ҳаҷ ибодати баданӣ ва молӣ аст. Қурбонӣ низ яке аз ибодатҳои молӣ ба шумор меравад. Худованд дар Қуръон мефармояд: “Пас намоз гузор барои ризои Парвардигори худ ва ба номи Ў қурбонӣ кун”.

Иди Қурбон, қурбонӣ дар он ва умуман маросими ҳаҷ аз ойинҳои ибодатие ҳастанд, ки барои уммати Ислом аз хонадони Ҳазрати Иброҳим (ъ) ба ёдгор мондаанд. Яке аз озмоишҳои Худованд аз Ҳазрати Иброҳим (ъ) забҳ ва қурбонӣ кардани фар­зан­даш Исмоил дар роҳи Худо буд. Ҳазрати Иброҳим пайи ҳам се бор дар хоб диданд, ки фар­занди худ Исмоилро забҳ мекунад. Ў яқин кард, ки Худованд ӯро ба забҳи фарзандаш амр кардааст ва моҷарои хобашро ба Исмоил дар миён гузошт.