المقالات
Мо дар арафаи 29 - солагии истиқлолият қарор дорем ва дар як деҳаи начандон калон –Унҷӣ истиқомат дорем. Дар Тоҷикистони азизи мо садҳо чунин деҳаҳои хурду калон мавҷуд аст. Дар ин давра дар деҳаи мо даҳҳо дигаргунии куллӣ ба амал омад. Бунёд ва аз таъмири асосӣ баромадани беморхона, мактабҳои наву замонавӣ, даҳҳо нуқтаҳои савдою хӯроки умумӣ, чойхонаю ошхонаҳо, боғи фарҳангиву фароғатии бачагона, мумфарш шудани даҳҳо километр кӯчаю роҳҳо мисоли ин гуфтаҳост. Мо тавассур менамоем, ки тамоми деҳаю рустоҳои Тоҷикистони азизамон чунин ободу зебо ва фараҳфизо гашта истодааст.
Беватан нест ғарибе, ки кунад ёди Ватан, Дар ватанбудаи бе ёди Ватан беватан аст.
Дар ҳақиқат чизеро, ки мо мушоҳида мекунем ва мешунавем, ниёз ба аммову агар надорад. Дар ёд дорем, он ҳаводиси хунини ҷанги шаҳрвандиро. Он ҳодисаҳои даҳшатоваре, ки ҷони ҳазорон инсони бегуноҳро гирифт. Мушоҳида намудем, он кушторҳое, ки наҳзатиёни хунхор ва бегонапараст бар муқобили ҳамватанони бегуноҳ ва мусулмони мо анҷом доданд. Шунидем, он садоҳои гӯшхароши тиру туфанг, ки қалби ҳазорон ва ҳатто миллионҳо сокинони мамлакатро лабрези ваҳшат намуд.
Инсон беҳтарин махлуқи Офаридгор буда, тамоюли ӯ сӯи некиву хубиҳо равона аст ва ҳамеша мехоҳад соҳиби неъматҳои фаровон бошад, ҳаёти хушу гувороро аз сар гузаронад ва аз ин лиҳоз, доимо кӯшиш ба харҷ медиҳад, ки аз бадӣ ва нороҳатиҳо дур бошад.
Ба номи дини мубини ислом анҷом додани амалҳои террористиву ифротгароӣ имрӯз ба як зуҳуроти бисёр нангин ва ташвишовар мубаддал гардидааст
Вазъи имрӯзаи сайёра моро водор месозад, ки на аз зиддияти мафкураҳо, бархӯрди манфиатҳо ва ихтилофи тамаддунҳо, балки аз робитаҳои дӯстона, ҳамзистии мусолиҳатомез ва гуфтугӯи тамаддунҳо ҳарф занем
خطاب رئيس جمهورية طاجيكستان
خطاب رئيس المركز الإسلامي

МАТНИ ТАБРИКОТИИ ШЎРОИ УЛАМОИ ҶУМҲУРИИ ТОҶИКИСТОН БА МАРДУМИ ШАРИФИ КИШВАР БА МУНОСИБАТИ ФАРОРАСИИ МОҲИ ШАРИФИ РАМАЗОН
أكثر