Имон ва эътиқод дар зиндагии инсони мусулмон нақши басо бузург ва муҳим дорад ва саодати ў дар дунё ва охират ба ин арзиши маънавӣ вобаста аст. Маънои луғавии «имон» «бовар намудан ба чизест». Маънои истилоҳияш «имон ба забон иқрор намудан ва ба дил тасдиқу бовар кардан аст, ки Аллоҳ таъоло Якка ва Ягона ва Муҳаммади Мустафо (с) Паёмбари барҳақ аст».

Калимаи садақа дар забони форсӣ аз 4 ҳарф иборат аст. Ҳарфи «сод» соҳиби худро аз тамоми мушкилоти дунё ва охират нигоҳ дорад, «дол» бошад соҳибашро ба раҳмати Ҳаҷ таъоло далолат ва роҳнамоӣ кунад, «қоф» соҳиби худро ба раҳмати Худо қариб ва наздик гардонад, «ҳо» соҳиби худро ба корҳои нек ҳидоят ва роҳнамун менамояд.

Шаъбон моҳи ҳаштумини соли ҳиҷрӣ қамарист ва имсол моҳи шаъбон аз 25-уми март оғоз ёфт. Ин мох низ дорои баракот ва фазоили бешуморе аст. Расули акрам (с) фармудаанд: «Шаъбону шаҳрӣ ва Рамазону шаҳруллоҳ. Яъне: Шаъбон моҳи ман ва Рамазон моҳи Аллоҳ аст.

Донишманде гуфтааст, ки инсонҳо дўст медоранд, ки сатил-сатил маслиҳат медиҳанду худашон қатра-қатра ҳам бо он амал намекунанд. Гурӯҳи ифротию худхондаи ба ном “Паймони миллии Тоҷикистон”, ки дар хориҷи кишвар қарор дорад, мисли ҳамин гуфта сатил-сатил маслиҳат медиҳанду худашон қатрае барои амалӣ гаштани он кўшиш намекунанд.

Муҳиддин Кабирӣ, саркардаи ташкилоти террористии наҳзати исломӣ, ки барои ӯ Ватан-модар, садоқат ба Ватан, хизмат ба мардум ва миллат ягон арзише надорад, имрӯз тариқи як навори видеоӣ ба мардуми тоҷик ва ҳукумату давлат муроҷиат намуда, барои пешгирӣ аз коронавирус панду насиҳат намуд ва худнамоӣ дорад.

Аслан аз рӯи ҳикмат ҳакимони дунё илму маърифатро ба нуру зиё ва ҷаҳлу беилмиро ба зулумоту торикӣ ташбеҳ мекарданд ва аз ин ҷониб олимону хирадмандонро аҳли зиё ном карданд. Дар ин айёми ҷашни Наврӯзи муборак рӯ ба рӯ шудани аҳли зиёи кишвар бо Пешвои миллат, Президенти Тоҷикистон мухтарам Эмомалӣ Раҳмон як тафоули нек аст.