Худованди азза ва ҷалларо Шукр мегӯем, ки моро ба моҳи шарифи Рамазон расонид, то имконияти дигаре барои бозгашт ба сӯи хайру некиҳо дошта бошем ва бо истиқболи ин моҳ ва зиндадории шабҳои он аз баҳри раҳматаш баҳравар шавем.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо таъкид иброз доштанд: «Террорист ватан, миллат ва дину мазҳаб надорад, балки як таҳдиде ба ҷомеаи ҷаҳонӣ ва ҷони ҳар як сокини сайёра аст».

Ба неки ва худотарсӣ якдигарро кумак кунед ва ба бадию зулм бо ҳамдигар ҳамёрӣ макунед. Ин оят асос ва бунёди таовуну ҳамбастагӣ, некию худотарсӣ аст.

Барои мушаххастар дарк намудани нақши ислом дар ҳаёти иҷтимоиву иқтисодии ҷомеаи муосири Тоҷикистон, масалан, пажӯҳиши муносибати ислом бо фаъолияти соҳибкорӣ ва тиҷоратӣ, метавонад кӯмак расонад.

Шаъбон моҳи ҳаштуми солшумории ҳиҷрии қамарӣ мебошад ва 29 рӯз дорад. Номгузории ин моҳ монанди моҳҳои дигари солшумории қамарӣ пеш аз Ислом сурат гирифтааст.

Солҳои охир терроризму экстремизм ҷаҳонро ба гирдоби ваҳшату низоъҳои хунбор рӯ ба рӯ намудаанд. Имрӯз аз ҳеҷ кас пӯшида нест, ки ҳар гуна ҳаракати даҳшатафканию ифротгароӣ боиси нооромии ҷамъият мегардад ва мардуми кишваре, ки дар он сулҳу субот ҳукмфармо нест, зиндагии орому осоишта надоранд, ба таназзул, гуруснагӣ, зулму тааддӣ ва хонавайронию гурезагӣ рӯбарӯанд.