Инак имсол «Соли рушди сайёҳи ва ҳунарҳои мардумӣ» эълон шуд. Баробари унвон гардидани чунин соли пурфайз ҳамаи табақаи ҷомеаро лозим аст, ки бо пуштибонӣ аз дастуру супоришҳои Пешвои миллат дар амал чораандешӣ намоянд.

Дар ҳамаи давру замон инсонҳои ношукр пайдо мешаванд ва дар замони босаодати мо низ иддаи кам бошад ҳам, шахсони носипосе ҳастанд, ки неъматҳои илоҳиро пеши по мезананд, тинҷӣ, оромиро қадр намекунанд.

Имрўзҳо аз сабаби сатҳи пасти маърифатнокӣ ва камогоҳӣ аз асли шариати исломӣ, қонуну қавоиди зану шавҳардорӣ қисмати зиёди ҷавонон ба ҳамсарони худ зиндагӣ карда натавониста, аз ҳам ҷудо мегарданд

Донишмандон дар тафсири ояти 80-уми сураи Бақара таъкид мекунанд, ки ноогоҳӣ ва бедонишӣ инсонҳоро ба хурофотпарастӣ мерасонад. Ба ин хотир олимону нухбагони миллатҳоро мебояд, ки дар ҷомеа рисолати хешро анҷом дода, барои огоҳӣ бахшидан ва басират ёфтани мардум талош варзанд. Яке аз чунин корҳо бепосух нагзоштани афкору гуфторҳои нораво мебошад.

Имом Абӯҳанифа пас аз касби илм аз олимони бисёри Кӯфа, Басра ва Ҳиҷоз ба унвони барҷастатарин шахсяти илмиву маънавӣ ва сарчашмаи судури фатвову омӯзиши фиқҳ шинохта шуд. Ӯ бо ин макони илмии худ дар муддати қариб сӣ сол вазифаи тадрис ва ифторо тавре ифо кард, ки имрӯз асоси мазҳаби ҳанафӣ пиндошта мешавад.

Ба ҳамагон маълум аст, ки асри XXI асри технологияю иттилоот аст. Мо дар замоне қарор дорем, ки дар зиндагии ҳаррӯза бо технологияҳои гуногуни муосир сару кор мегирем. Технологияҳои муосир аз як тараф зиндагию кору фаъолияти одамизотро сабук гардонад, аз тарафи дигар ҷонибҳои манфӣ низ дорад.