Обро метавон нахустин ва муҳимтарин омили шаклгирии тамаддун донист. Агар ба ҳавзаҳои аслии зуҳур ва ҳузури тамаддуни башар бинигарем, метавонем ба хубӣ мушоҳида кунем, ки бидуни истисно тамоми тамаддунҳои башарӣ дар канори рӯдҳои бузург шакл гирифтаанд.

Ҳунарҳои мардумӣ қисмати муҳимтарини низоми анъананаҳо ва таҷрибаҳои таърихан ташаккулёфтаи ҳаёти моддиву маънавии ҳар як халқу миллатро ташкил медиҳанд. Маъмулан, ҳар як ҳунари мардумӣ собиқаи тӯлонии таърихӣ дошта дар тӯли садсолаҳо ва ҳазорсолаҳо аз насл ба насл мегузарад ва таҳаввулу такомул меёбад. Ҳувият ва фарҳанги моддиву маънавии миллатҳо, пеш аз ҳама, дар ҳунарҳо ва таҷрибаҳои ҳаётии он таҷассум ва ифода меёбанд.

Ҳар миллат дар масъалаи ягонагӣ, якпорчагӣ ва некӯ ба ҳам омадани қишру табақаҳои кишвар ба ҳолатҳое рӯ ба рӯ мешавад, ки як муддат ноил шудан ба мувозинати созгор хусусияти буҳронӣ касб менамояд. Гоҳо халалдор шудани осоиши ҳамдигарӣ боиси гусехта шудани сарриштаи кор ва тафаккури мантиқӣ гардида, даҳшати парокандагӣ мардумро дар идроку тааққули воқеият ва раҳоӣ ёфтан аз он нотавон месозад.

Аз ҷумлаи чунин ҳизбҳо ҲНИТ ба ҳисоб меравад, ки ахиран ниятҳои нопоки онҳо ошкор гардида фаъолияти онро Суди Олӣ манъ намуд. Дар ин замина мо бояд таҳдид аз хатарҳои тундгароӣ, ифротгароӣ ва терроризмро, ки хусусияти динӣ касб кардаанд ва таҳдид ба ҳаёти мусулмонон ва умуман ислом доранд, муайян намуда, интишори идеяҳои сиёсӣ-идеологии онҳоро дар ҷомеа пешгирӣ намоем.

Ҳодисаи нангине ки дар авохири моҳи июл руй дод, ҳодисае буд басо нанговар, пуртаассуф ва такондиҳандаи ҷамъияти осоиштаи Тоҷикистон. Якчанд ҷавони авбош ва тарбиянодида ба саёҳони хориҷӣ дарафтода онҳоро дар хуни худ ғарқа намуданд, ки дар натиҷа худ ҳам ба хуни худ ғарқа шуданд.

Масъалаи ин ки садақа чӣ фоидаҳои иҷтимоие барои фақирон ва барои худи садақадиҳанда дорад, масъалаи густардае аст, ки бояд ба он таваҷҷуҳи хос зоҳир намоем. Дар ин ҷо фақат ба ҳамин нукта ишора мекунем, ки садақа додан дар ҳақиқат амнияти ҷомеа ва алалхусус амнияти сарватмандонро ҳифз менамояд.