Зане, ки намоз мехонад, вале сатри аврат надорад, дар бораи ҳамин мегуфтед.

Пӯшидани аврат яке аз фарзҳои намоз аст ва бо тарки он намоз дуруст намешавад. Аврати зан тамоми бадани ӯст, ба ҷуз рӯй, ҳарду даст ва ҳарду қадам. Дар намоз бояд андозаи мазкур пӯшида бошад, дар ғайри ин сурат намозаш дуруст намешавад. («Фиқҳи муяссар», саҳ. 82).