Фард ва ҷомеа ба якдигар таъсири мутақобила доранд. Аз афроди солим ҷомеаи солим ба вуҷуд меояд ва ҷомеаи солим дар ташаккул ва такомули шахсияти инсон нақши асосӣ ва таъсири муҳиме мегузорад.

Имрӯз мо шоҳиди он ҳастем, ки минтақаҳои мухталифи оламро мавҷи бесобиқаи терроризм, ифротгароӣ ва низоъҳо фаро гирифта, рақобати геосиёсии абарқудратҳо рӯ ба афзоиш ниҳодааст.

Қуръон, ки китоби дарбаргирандаи ҳамаи паҳлӯҳои зиндагонӣ аст, барои саодати башарият фиристода шудааст. Худованд дар ин китоб ҳамаи роҳҳое, ки инсонро ба саодат мерасонанд нишон дода аст.

То вақте, ки як фарди миллат дур аз ватан ва дар ғурбат қарор дорад, ман худро орому хотирҷамъ намеҳисобам (Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон).

Дар замони муосир одамон имкониятҳои дастрасии иттилооти гуногун, аз ҷумла ахбори мазмуни динидоштаро доранд. Ва азбаски чунин иттилоот ба эътиқоду боварии мардуми мо алоқаманд аст, аз ин лиҳоз ҳини шиносоӣ бо он эҳтиёткор мебояд буд.

Бо ибтикори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон анъанаи неке бунёд ёфтааст, ки ҳамасола иштирокчиён ва маъюбони Ҷанги бузурги ватанӣ-новобаста аз миллату диёнат мавриди ғамхорӣ қарор гирифта, давлату ҳукумат ҳамеша аз ҳоли онҳо бохабар аст.