المقالات
Имсол мардуми шарифи кишварамон 30 – юмин солгарди ба таври раъйпурсии умумӣ қабул гардидани ҳуҷҷати сарнавиштсози худ – Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо як ҷаҳон фараҳу шодӣ таҷлил менамоянд.
«Ҳуббул-Ватани минал-имон». Яъне дӯст доштани Ватан аз гӯшаи имондорист) тасдиқкунандаи ин гуфтаҳост.
Халқи кишвар ба дини мубини Ислом ҳамчун як сарчашмаи поку беолоиши маънавӣ, рўҳонӣ ва ахлоқӣ эҳтиром мегузорад. Таърих гувоҳ аст, ки гузаштагони бузурги миллати мо дар ривоҷу густариш ва рушду нумўи дини Ислом ва арзишҳои исломӣ саҳмгузорӣ намудаанд.
Бисёр мушоҳида кардаем, ки падару модарон дар аснои муошират калимаҳоеро ба забон меоранд ва онро нодида мегиранд, вале чунин суханон ба мақсадҳои тарбиявї латма ворид мекунанд. Сухан асоси тарбия ба ҳисоб меравад.
Инҳо ҳам хешони туянд. Ту бо онҳо калону бузург мешавӣ. Дар сахтиҳо дастгири туанд. Ту бузургони эшонро азиз дору беморони онҳоро хабар гир ва мушкилоти онҳоро бартараф намо. Коре накун, ки дар назари хешонат аз ҳама бадтар бошӣ
Эй мўъминон! Шароб, қимор, сангҳои насбшуда барои парастиш ва бахтозмоӣ ба василаи тирҳо палид аст, аз кирдори шайтон, бинобар ин аз он дурӣ кунед, то бошад, ки растагор шавед. Бегумон шайтон мехоҳад, то ба василаи шароб ва қимор душманӣ ва нафратро дар миёни шумо эҷод кунад ва шуморо аз зикри Худованд боздорад, пас оё шумо аз ин аъмоли ношоиста иҷтиноб намекунед