Дар ибтидои қарни XXI инсоният бо хатари ҷиддие, ки ба бақои одаму олам таҳдид менамояд, рӯбарӯ гаштааст, ки номи он терроризми байналмилалӣ мебошад. Албатта, сухани онҳое, ки мегӯянд, терроризм падидае аст, ки инсониятро дар тамомим тӯли таърихи мавҷудияташ ҳамроҳӣ намуда омадааст, беасос нест.

Дастгири ёфтани ҳамоиши тарафдорони ҲНИ, Гуруҳи 24 ва дигар ташкилоту созмонҳои зиддидавлтӣ идомаи ҳамон ҳамкориҳои қаблӣ буд, вале дар либоси нави аврупоӣ.

Дар ҳақиқат агар мо ба чашми инсоф назар кунем, кишвари мо дар замони соҳибистиқлолӣ ба дастовардҳои хеле бузург ва ҳаётан муҳим ноил гардидааст, ки мисоли воқеъии онро дар ба кор даромадани агрегати якуми Нерӯгоҳи барқи обии “Роғун” дидан мумкин аст.

Чанд рӯз қабл вақте аз шабакаҳои иҷтимоӣ бохабар шудам, ки як чанд хоини ватан ба назди сафоратхонаи Тоҷикистон дар Берлин қадами номуборакашонро монда гирдиҳамоӣ кардаанд, ҳамон замон симои номубораки наҳзатиёни солњои 1992-1993 пеши назарам омад, ки ин ватанфурӯшон боз чӣ мехоҳанд?

Тавре аз тариқи сомонаҳо ва шабакаҳои иҷтимоӣ огаҳӣ дорем, ТЭТ ҲНИ ва пайравонаш бо ташкили ҳамоишу гирдиҳамоиҳо ба амалҳои иғвоангезӣ ва мардумфиребонаи худ идома дода истодаанд.

Гурӯҳҳои ифротии муосир бо номҳои гуногун аз ҷумла ТЭТ ҲНИ, «Давлатии исломӣ», «Гурӯҳи 24» ва ҳаммаслаконашон имрӯҳо дар саросари ҷаҳони муосир бо ҷорӣ намудани нақшаҳои хоҷагони хориҷии худ машғул мебошанд. Чӣ тавре дар урфият мегӯянд: «Бори каҷ ба манзил намерасад» во мо қотеона метавонем таъкид созем, ки фарзандони нохалаф ҳатман рӯзе сазои амали худро хоҳанд дид.