Ҳифзу ҳимояи ватан дар ислом ҷойгоҳи хосе дорад ва Худованди мутаъол мусалмононро ба ҳифзи марзу буми ватани худ амр кардааст. Ҳар яки мо вазифадорем, бароямон фарзу суннат аст, ки нигаҳбони сулҳу субот, тинҷиву оромӣ бошем. Зеро дар ояти охирони сураи “Оли имрон” Парвардигор мефармояд:

Дар ошкор кардани симои воқеӣ ва шиносонидани душмани миллат барои тамоми қишри ҷомеа ва алалхусус барои ҷавонон имрӯзҳо тамоми уламои зиндадили миллат кӯшиш ба харҷ дода истодаанд, то ҷавонон зери таъсири манфии тундгароии ТЭТ ҲНИ намонанд ва роҳи рости зиндагиро ёфта бошанд ва зидди миллату мазҳаб қадам назананд, ки оқибати он фақат пушаймоние аст, ки бо гузашти муддате дигаре суде надорад.

Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон яке аз камназиртарин мантиқест, ки бо лаъли гаронбаҳояш шуҳрати ҷаҳонӣ касб намудааст. Мардуми шарифи ин вилоят аз ибтидо ҳамчун мардуми созанда, бунёдкор ва илмдӯст дар тамоми манотиқи кишвар мақоми хоссае доран

Агар мо ба воқеоту ҳаводиси ҷомеаи ҷаҳонӣ бо мушоҳада назар афканем, маълум мешавад, ки чӣ тавр ин ё он ҳодисаҳои нобаҳангоми ҷаҳон ва дохили кишвар аз дасти як гурӯҳи ғаразнок ба вуҷуд омада, ба сари мардум мусибатҳои зиёд ба бор меорад.

Паёмбар - Ҳазрати Муҳаммад (с) чун офтоби саодат ба дунё омад ва замину замонро бо нури вуҷудаш мунаввар гардонд. Бо қудуми мубораки ў ба арсаи вуҷуд абрҳои зулмату залолат аз осмони дунё рахт баст ва офтоби нуру ҳидоят дурахшидан гирифт, ба ҷои зулму ситам ҳаққу адолат, ба ҷои кинаву душманӣ меҳру муҳаббати инсонӣ омад.

Яке аз санаҳои бузурги таърихӣ барои мардуми мо - ин баргузории Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад. Онро метавон ҳамчун воқеаи наҷотбахши миллат ном бурд.