ар замони ҷаҳонишавӣ ва вазъи ҳассоси ҷомеа рӯз то рӯз ҳар гуна тангназару ихтилофангезон, шахсони манфиатхоҳ ва гумроҳ мехоҳанд бо пайвастагӣ ба дини мубини ислом ҳизбу созмон ва равияҳои гуногуни диниро созмон дода, аз номи дини мубини ислом сӯйистифода кунанд.

Экстремизм ва терроризм яке аз омилҳои даҳшатафкан ва хатарафзо дар ҷомеа буда, имрӯзҳо мардумон ва давлатҳои сайёраро ба таҳлука нигарон кардааст. Ин падидаи номатлуб ва мудҳиш ҷони ҳазорон ҷавонро ғорат карда, таъсири манфии беандоза ба ояндаи миллату давлат ва тақдири насли оянда гузошта истодааст.

Ҳар сол мардуми шарафманди Тоҷикистон Паёми дурвори Президенти кишварамонро бесаброна мунтазир мешаванд. Хушбахтона, охири соли гузашта Паёми навбатии Пешвои миллатамонро барои пешрафту тараққиёти ояндаи кишварамон гӯш кардем.

Бидъат дар луғат ҳар чизи навпайдо аст, ки монанди он пештар вуҷуд надошта бошад. Дар истилоҳи шаръӣ чизеро гӯянд, ки бидуни фармони Худо ва Паёмбар ва бидуни далели шаръӣ хусусӣ ва ё умумӣ эҷод шуда бошад. Паёмбар ( дуруду салом бар эшон бод ) фармуданд:Ҳар бидъате гумроҳӣ аст”. (Муслим).

Аз дидгоҳи шариати исломӣ, ки охирин дини тавҳид ва яккахудоист, оила дар таҳқиқи рушд ва пешрафти ҷомеаи инсонӣ нақши муҳим дошта, ислоҳи оилае дар ислоҳи ҷомеа ва фасоди оила дар фасоди ҷомеа таъсири худро мерасонад.

Барои ин ки мо чи гуна будани раҳмат дар ин динро хубтар дарк кунем, аз меҳрубониҳои Худованд ва шафқати Пайғамбар (с) ва дӯстиву рафоқат байни ёронаш андаке баён мекунем. Худованд мефармояд: “Ва раҳматӣ васиъат кулла шайъ”, яъне раҳмати ман ҳама чизро фаро гирифтааст.