Мутафаккире фармуда, ки «ҳаёти одамони бузург мазмуни таърихро фароҳам меорад». Аз ин равзанаи андеша, муҳтавои таърихи чорякасраи Тоҷикистон, ба давлати миллӣ бо идеологияи ваҳдати миллӣ ба китоби таърихи ҷаҳон ворид шудани он, воқеан, бо исми неки Эмомалӣ Раҳмон алоқадор аст.

қуръони карим хони пешкашнамудае аз ҷониби Худованди бузург аст ва он аз барои касоне, ки дар он рағбат менамоянд, хеле осон ва барои толибони ҳақ фоидабахш аст. Ривоят аст аз ҳоким бо санадаш аз Абдуллоҳ писари Масъуд (р.з.), ки он ҳазрат (с) фармуданд: «Ин қуръон як хоне аз ҷониби илоҳӣ аст, пас ба ин дастархони худованди биёед модоме, ки тавони омадан доред.

Терроризму даҳшатафканӣ аз ҷумлаи хатарҳое маҳсуб мешаванд, ки дар замони муосир пешорӯи башарият қарор гирифтаву амаликунандагони он бо ҳадафҳои гурӯҳӣ ё фардӣ пайваста даст ба аъмоли нангин мезананд.

Солҳои охир ҷаҳони ислом ғўтавари воқеаҳое гаштааст, ки ҳам аз назари шариат ва ҳам аз назари ақли солим қобили қабул нест. Кас наметавонад бовар кунад, ки ин ҳама куштору даҳшат аз рўи қуръону суннат бошад.

Ҳамаи таърифҳо лоиқи зотест, ки инсонро ба вуҷуд овард ва сухани некӯро бар вай таълим дод ва Қуръонро нозил кард ва онро баҳри аҳли имон мавъиза ва шифо ва ҳидоят ва раҳмат қарор дод, ки на шакке дар он вуҷуд дорад ва на каҷӣ, балки комилан рост аст ва ҳуҷҷат ва нуре ҳаст барои аҳли яқин ва комилтарин ва беҳтарин дуруд ва салом барои беҳтарин халоиқ Муҳаммади Мустафо (с) бод,

Дар ибтидои солҳои 80-ум дар Тоҷикистон гурўҳе пайдо гашт, ки дар байни мардум таблиѓот бурда, одамонро гўё ба сўи дини Ислом даъват мекард. Чун сухан аз номи Ислом мерафт, мардум оҳиста-оҳиста ба даъвати онҳо фирефта мешуданд.