Хотирасон менамоем, ки имсол саршавии моҳи Муҳаррам ба рўзи якшанбе 7-уми июл рост омад.

Дини мубини Ислом дини сулҳу оромиши инсонҳо ва дини афкори раъиятпарварона аст. Дар ислом вожаи сулҳ ва осудагӣ истилоҳи калидӣ ба шумор меравад. Ин вожа, яъне сулҳ, на танҳо ба маънои оромиву осудагӣ, балки ба маънои ба мувофиқат расонидани нофаҳмиҳои байни ду нафар ва ё тарафҳо низ ҳаст.

Ваҳдати миллӣ аз бузургтарин неъмати ҳаётӣ ва сарчашмаи орзуву омоли неки мардуми шарафманди Тоҷикистон ба шумор меравад, ки ифодагари ҳастии миллат, пойдориву таҳкими пояҳои давлати соҳибистиқоли мо, ояндаи ҷомеа ва зиндагии мардуми Тоҷикистон арзёбӣ мегардад.

Иди Қурбон таҷассумгари садоқату фидокории муъминон дар назди Худованд буда, ҳамзамон саршор аз меҳру саховат ва ҳимматбаландии мардуми мусулмон (чи марду чи зан) мебошад. Пинҳон нест, ки маънӣ ва фалсафаи бузурги иди Қурбон ба қадри якдигар расидан ва боҳамдигар наздик шудан маҳсуб гардида, ин рўз мусулмонон барои хушнудии Худованд қурбонӣ мекунанд

Аз фазлу раҳмати Худованд аст, ки дар тули сол барои бандагони худ мавсимҳое қарор медиҳад, то дар он ба аъмоли солеҳ бипардозанд. Яке аз ин мавсимҳои исломӣ даҳаи моҳи Зулҳиҷҷа аст. Дар фазилат ва бузургии ин даҳаи муборак далелҳои бисёре аз Қуръону суннат ворид шудааст:

Дарвозаи баҳамоии арзишҳои миллӣ ва динӣ дар паҳнои давлати ҳуқуқӣ ва манфиати соҳибистиқлолии кишвар дар байни дин ва миллат кушода шуд.