Лутфан бигӯед, ки ботил шудани намоз аз фосид шуданаш чӣ фарқ дорад.

Ассалому алайкум. Бародари азиз, намоз ибодатест махсус, ки анҷом додани он бо тамоми шароит ва аркону одобаш ҳатмӣ аст, то ки ба тарзи дуруст ва саҳеҳ адо ёбад. Фарқи байни фосид ва ботил ин аст, ки дар сурати фосид шудани намоз асли он боқӣ мемонад, вале васфаш аз байн меравад. Аммо дар сурати ботил шудан ҳам асли он ва ҳам васфаш аз байн меравад. Ба таври мисол, агар шахсе чор ракъат намози нафл ният кард ва дар ду ракъати шафъи аввал қироат накард, аз назари Имоми Аъзам (р) намозаш ботил мешавад ва дигар наметавонад, ки ракъатҳои сеюм ва чаҳорумро бихонад. Аммо аз назари Имом Абӯюсуф (р) намозаш фосид мешавад, яъне васфи он, ки адои ду ракъат аст, аз байн меравад, вале асли он, ки таҳрима аст, боқӣ мемонад, аз ин рӯ, метавонад, ки ракъатҳои сеюм ва чаҳорумро ба ҷо оварад. Дар ҳар ду сурати ботилшавӣ ё фосидшавии намоз аз сар гузоридани он воҷиб ва ҳатмӣ аст. (“Мухтасарул-виқоя”, с. 20; “Ал-фиқҳул-исломӣ ва адиллатуҳу”, ҷ. 2, с. 1021-1025)