Ба суоли № 0539 чунин посух додаед: “Агар палидӣ аз як дирҳам (3 гр) бештар бошад, бо он либос намоз хондан раво нест, аммо агар як дирҳам ё аз он камтар бошад, бо он намоз хондан раво мебошад”.

Хонандаи муҳтарам! Эътибори масоҳат дар наҷосати рақиқ (моеъ) ба мисли пешоб ва шароб аст. Аммо дар наҷосати ҷирмдор миқдор (яъне вазн) ба эътибор гирифта шудааст. Чунончи дар “Хулосатул-масоил” оиди ин масъала овардааст: “Наҷосати ғализа агар рақиқ бошад ва бадан ё либос ба он олуда шавад, ба андозаи каффи даст ва камтар аз ин бахшида мешавад, яъне бидуни шустан намоз ҷоиз аст, вале шустан беҳтар аст. Агар аз андозаи каффи даст бештар бошад, шустани он воҷиб аст, вале агар наҷосат ҷомид (яъне ҷирмдор) бошад, ба андозаи шаш нахӯд бахшида мешавад ва аз ин бештар бояд шуста шавад”. (“Хулосатул-масоил”, с. 97; “Шарҳи Мухтасарул-виқоя”, с. 80-81).