Имрӯз ҷомеаи ҷаҳониро пешравии илму техника фаро гирифта, рӯзгори инсони ин асрро бе он тасаввур карда намешавад. Аз ҷумла, илми тибби муосир имкони саривақт муайян ва пешгирӣ намудани бемориҳои сироятиро дорад.

Таҳаммулпазирӣ дар ҳақиқат фазилати дини мубини ислом ҳисоб мешавад. Таҳаммулпазирӣ яке аз сифатҳои неки инсонӣ буда, маънои сабр, бардошт, қаноат, эҳтироми ақидаву афкор, мурувват, ҳиммат, бахшиш, меҳрубонӣ ва ҳамдардиро дар бар мегирад.

Хулоса ин аст, ки зан аз дидгоҳи дини мубини ислом ҳамчун мард инсоне аст, ки аз ҳама ҳуқуқи аввалияи инсонӣ бархӯрдор аст ва ислом ба ӯ арзиш ва ҳуқуқеро арзонӣ намудааст, ки дар ҳеҷ тамаддун, ҷомеа ва маданиятҳои куҳан ба он ноил нагардидааст ва ҷойгоҳи баландеро барояш таъйин намуд, ки дар ҳеҷ низоми ғайри исломӣ дида намешавад.

Ходисаҳои охире, ки дар баъзе манотиқи мусулмоннишини ҷаҳон рух доданд, барои ҷавонони соҳибақл, дурандеши ҳамватан як дарси ибрат аст.

Дар ин маврид ислом мавқеи худро бо ин гуфтаҳо ифода намудааст: «Ҳуббул Ватани миннал имони». Яъне дӯст доштани Ватан аз имон аст.

Бинед, ки ин шахс шарм надошта, ҳадаф ва мароми ТЭТ ҲНИТ-ро чунин бозгӯ мекунад: “Ҳадаф аз таъсиси он (ҲНИТ) бедории ҳуввияти миллӣ, мейҳандӯстӣ ва зинда гардонидани фарҳанг ва суннатҳои хуби аз байн бурдашудаи аҷдодӣ буд”.