Паёмбари Худо (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) дар шаҳри Маккаи мукаррама субҳи рўзи душанбе 12-умиРабиул-аввал мувофиқ ба 20-уми апрели соли 571 мелодӣ ба дунё омадааст. Ў аз рӯйи насаб ба қабилаи қурайшиҳо, ба Банӣ Ҳошим мансуб аст. Падари ӯ Абдуллоҳ, набераи Ҳошим, тоҷири хурде буд ва баъди 2-моҳи ҳомиладории завҷааш аз дунё рахти сафар баст. Баъд аз шаш сол модараш Омина, низ зиндагиро падруд гуфт.

Вақте сухан дар бораи дастовардҳои даврони соҳибистиқлолии Ҷумҳурии Тоҷикистон меравад, бешак, пеши назар симои барҷастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳувайдо мегардад. Зеро мо ба ҳамаи ин дастовардҳо маҳз бо шарофати сиёсати дурбинона ва хирадмандонаи Пешвои муаззами миллат ноил гардидаем.

Дар ҷомеаи башарӣ тӯли солҳост, бемории хатарноке, ки вабои аср ном гирифтааст, рӯ ба афзоиш дорад. Ин падидаи номатлуб, ки нашъамандӣ ном бурда мешавад, солҳои дароз аст, ки инсонҳои мубталоро ба коми марг мекашад ва дар баробари муборизаҳову талошҳо аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳанӯз ҳам бо вуҷуд доштани худ, сояи тираи хатарро болои ҷаҳони имрӯз фурӯ нишондааст.

Инак боз моҳи мавлуд фаро мерасад, он моҳе, ки дар он Худои Маннон барои бандагони худ бо раҳмати фарогири худ Паёмбари гиромиқадрашро мабъус фармуд. Зиёда аз чаҳордаҳ қарн мешавад аз он мавлуди бобаракат, ки ба башарият роҳи саодат ва расидан ба ҳадафҳои волои инсониро талқин менамояд.

Бидуни шак, ҷавонон дар зиндагӣ нақши муҳимро мебозанд. Худованди карим барои ҷавонон як нерeи ҷисмонӣ ва фикрие додааст, ки аз калонсолон хеле бартарӣ доранд. Агарчи калонсолон дар илму таҷриба аз онҳо пештаранд, вале ғолибан аз нигоҳи ҷисмонӣ қавӣ нестанд ва наметавонанд корҳоеро анҷом диҳанд, ки ҷавонон метавонанд ба он даст зананд.

илхоҳ кирдор ва ё фаъолияти террористӣ, новобаста аз он ки аз ҷониби кӣ содир шудааст, зарбаву таъсири аслӣ ва манфури худро пеш аз ҳама, ба олами башарият ва амну осоиштагии он мерасонад. Дар ҷомеаи ҷаҳонӣ ва бахусус миллатҳои соҳибтамаддун, ҳеч кадом аз аъмоли террористӣ, новобаста аз омилу аҳдофашон, ба таври қотеъ наметавонад қобили пазириш бошад.