Терроризму даҳшатафканӣ аз ҷумлаи хатарҳое маҳсуб мешаванд, ки дар замони муосир пешорӯи башарият қарор гирифтаву амаликунандагони он бо ҳадафҳои гурӯҳӣ ё фардӣ пайваста даст ба аъмоли нангин мезананд.

Аз ҷониби Пешвои муаззами миллат пешниҳод шудани Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи авф» ва баъдан аз ҷониби парлумони мамлакат якдилона дастгирӣ шудани онро мардуми шарифи Тоҷикистон ҳамчун як иқдоми басо инсондӯстонаи Сарвари давлати Тоҷикистон пазируфтанд.

Гузашти айём ва раванди рӯзгор бо шарофатии Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон барои мусулмонони кишвар имконияту шароити васеи кафолат ва ҳимоятро дар ба ҷо овардани ақидаи динӣ, таълими улуми динӣ, дунявӣ ва адои тоату ибодат муҳайё сохтааст.

Ҳазрати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам дорои ҳулқу хӯи зебо ва муомилаву муоширати накӯ буданд, бо ҳар касе рӯ ба рӯ мешуданд, хоҳ тавонгар бошаду хоҳ дарвеш, хоҳ хурду хоҳ калон, салом мекарданд.

Хонадони Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) бо нисбат ёфтан ба ҷадди дувуми ӯ Ҳошим, бо номи дудмони "банӣ Ҳошим" шинохта мешуд. Ӯ (Ҳошим) аз Қусай сиқоят (обдиҳӣ) ва рифодатро (дастурхондорӣ) ба ирс бурда, баъд аз сари ӯ бародараш Мутталиб ва сипас фарзандони Ҳошим то зуҳури Ислом яке пас аз дигаре он ду вазифа ва шарафи хидматгузориро ба ирс мебурданд.

Мо ба ҳамаи пайғамбарони Худо имон дорем, онҳоро дӯст медорем ва ба онҳо эҳтиром мегузорем. Зеро, ҳама баргузидагон ва фиристодагони Худованд ба сӯи башарият мебошад.