Мо мардуми кишвар ҳамеша шукргузорем, ки дар ватани азизамон оромиву субот, дўстиву ҳамдигарфаҳмӣ ҳукмфармо буда, дар партави дастуру супориш ва роҳнамоихои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон осуда умр ба сар мебарем.

Ахиран вақте дар матбуот аз алоқамандӣ ва шабоҳати барномавии гурӯҳи ба ном “Давлати исломӣ” ва ташкилоти террористии ҲНИ матолиби зиёд ба нашр расид, наҳзатиён фиғон бардоштанд, ки онҳо ҳеҷ иртиботе бо ДИИШ надоранду ҳатто худро “ҷонибдори демократия” унвон карданд.

Дар шароити имрӯзаи таърихи башарият зуҳури фаъолияти ташкилотҳои экстремистӣ ва террористии байналмиллалӣ боиси нигаронӣ ва изтироби аҳли ҷомеаи ҷаҳонӣ гардидааст. Ин таҳаввулоти фоҷиабарангез баҳри аз байн бурдани истиқлолияти комили даҳҳо мамолик ва сабаби оғоз гардидани ҷангҳои шаҳрвандиву ҷанҷолҳои мазҳабӣ гардидаанд

Дар шабакаи иҷтимоии Фейсбук таблиғи густурдаи чанд наҳзатие, ки худро “шермардони тоҷик” менамоманд, ба назар мерасад. Аз пирони кор фаҳмида будам, ки «ШЕРМАРД» инсоне ҳаст, ки дар хислату ў ҷавонмардӣ, некўӣ, ҳифзи марзу буми Ватан ва чандин амалҳои шоистаеро дидан мумкин аст, ки бо ин хислатҳояш метавонад мардумро аз хатару даҳшатҳое, ки Худо накунаду аз берун ворид гардад, ҳимоя намояд.

Дар ҷаҳони пуртазоду бисёр ҳассос, ки раванди ҷаҳонишавӣ рӯз ба рӯз шиддат мегирад, баҳсу талошҳои идеологӣ низ марҳила ба марҳила вусъат меёбанд. Аз ин рӯ, ҳар як миллату давлат нисбат ба ҳифзи манфиатҳои миллии худ талош меварзад. Дар ин замина Ҷумҳурии Тоҷикистон низ барои пойдории фарҳанг ва ҳифзи арзишҳои миллӣ саъй менамояд.

Нашъа низ чун моддаи мадҳушкунанда, бадтаъсир рӯ ба маргу табоҳиоваранда инсонро ба касодӣ, носолимӣ ва беобрӯӣ мерасонад. Нашъаманд касест, ки аз обрӯю ҳиммати худу наздиконаш рӯй гардонда, ҳастию ҷонро низ асос надониста шахсияти худро помол мегардонад, зеро носолим мегардаду каҷрав, ки ин хусусиятҳо инсонро ба нестӣ мерасонанд.