Паёмбари гиромӣ Ҳазрати Муҳаммад (с) мояи ифтихори башарият аст. Чаҳордаҳ қарн инҷониб бузургтарин олимон ва файласуфони ҷаҳон, номдортарин мутафаккирон ва донишмандон, ки ситорагони осмони илманд, ҳамвора аз пайи ў мераванд ва бо камоли фурўтанӣ ба ў мегўянд: «Ту инсоне ҳастӣ, ки мо аз пайравиямон бо ту ифтихор дорем».

Ҳамасола рӯзи 5­уми октябр ҳамчун рӯзи забони давлатї таҷлил мегардад. Забони модарӣ муҳимтарин нишонаи мавҷудияти ҳар миллат мебошад. Хусусан забони модарии мо, ки ҳазорсолаҳо пеш бо ин забон аввалин бор шеъри ноб гуфта шуда ва шоирони оламшумулеро монанди Рӯдакӣ, Фирдавсӣ, Хайём, Ҳофиз, Бедил, Ҷомӣ ба ҷаҳони илму адаб муаррифӣ намудааст. Ҳарчанд ҷаҳон дар илму адаб пешрафт мекунанд, ҳамон миқдор мафтуни адибони гузаштаи мо мешаванд.

Мутассифона, вақтҳои охир зуҳуроти номатлуби тероризм дар саросари олам реша давонда, ҳамасола ҷони ҳазорҳо инсони бегуноҳро бо шумули занон ва кӯдакон аз байн мебарад. Бадии кор дар он аст, ки шабакаҳои терористӣ ин ҳама аъмоли ваҳшиёнаи худро аз номи дини мубини ислом анҷом медиҳанд. Ва он ҳам дар кишварҳои мусалмоннишине мисли Афғонистон, Ироқ, Сурия, Яман, Покистон, Туркия ва дигар нуқтаҳои гуногуни олам. Пас агар терористон аъмоли ваҳшиёнаи худро, ки ба иддаои онҳо "бар зидди душманони ислом" нигаронида шудаанд,

Ватан қиматтарин тӯҳфаи тақдир барои ҳар инсон аст, зеро кас танҳо дар Ватани азизи хеш ба ҳама орзуву омоли наҷиби худ мерасад. Ҳамаи мо бояд шукргузор бошем, ки чунин Ватани ободу зебо, осудаву рӯ ба рушд дорем ва тамоми шароитҳо баҳри расидан ба қуллаҳои мурод барои ҷавонон муҳайёст.

Паёмбарон аз Худованди мутаъол барои умматони худ на моли дунёву боигарӣ, на ризқу рӯзӣ, балкӣ амну оромиро талаб доштаанд, ки дар асоси он тамоми пешравӣ, сарбаландиву тараққиёти давлату миллат аст.

Шароити мураккаби ҷаҳони имрӯза тақозо менамояд, ки мо набояд нисбат ба арзишҳои динӣ, фарҳангӣ ва миллии худ бетафовутӣ зоҳир накунем, балки бояд аз онҳо пуштибонӣ намуда, ҳамчун гавҳараки чашм ҳифз намоем. Зеро мавҷудияти ҳар давлату миллат бо арзишҳои зикршуда робитаи ногусастанӣ дошта, таъмини амният ва пойдории сулҳу субот аз пойдории арзишҳои мазкур вобастагии амиқ дорад.