Мардуми шарифи кишвари азизамон огоҳанд, ки пандемияи Ковид-19 саросари ҷаҳонро фаро гирифта, садҳо ҳазор одамон қурбонии ин беморӣ шуданд. Дар қатори дигар давлатҳо ин беморӣ ба Ҷумҳурии Тоҷикистон низ сироят намуда, иддае аз мардум мубталои беморӣ гардиданд.

Иди саиди Рамазон низ мисли моҳи шарифи Рамазон саршор аз раҳмату мағфират ва навозишу меҳрубонии Парвардигори олам аст. Дар ин рўзи саиду фархунда дасти кумак дароз кардан ба ашхоси ниёзманд ва бепарастор аз ҷумлаи хислатҳои неки инсонӣ ба шумор меравад. Инсони мусалмон саъй мекунад, то дар ин рўзҳо бештар ба фақирон ва ниёзмандон дасти кумак дароз намуда, садақоти бештаре анҷом диҳад ва ашки ятимонро пок карда, ба онон некӣ намояд. Пайғамбар (с) ба додани садақаи Фитр амр намуда мефармоянд: «Онҳоро дар имрўз (бо додани садақа) бениёз гардонед». (Ривояти Байҳақӣ ва Дорақутнӣ).

Тавре ки барои мардуми шарифи Тоҷикистон маълум аст, соли гузашта пандемияи Ковид-19 саросари ҷаҳонро фаро гирифта, ҳазорон нафар қурбонии ин беморӣ шуданд. Дар қатори дигар давлатҳо ин беморӣ ба Ҷумҳурии Тоҷикистон низ сироят намуда, иддае аз мардум мубталои беморӣ шуда буданд.

Ҳамватанони гиромӣ баъди чанд рўз моҳи шарифи Рамазон меҳмони кулли мамолики мусалмоннишини олам, аз ҷумла Ҷумҳурии азизи мо Тоҷикистон мегардад. Ин моҳи муқаддас барои ҳар сокини Тоҷикистон, новобаста аз таалуқоташ ба ин ё он дину мазҳаб, азизу гиромист. Барои онҳое, ки худро пайрави дини мубини Ислом медонанд, ин моҳи шариф бузургтарин ва муқаддастарин моҳи солшумории ҳиҷрии қамарист ва риояи ҳар муқаррароти он муҳтарам дониста мешавад.