Мантиқ куҷост?
Дар ин рӯзҳо шоҳиди онем, ки саркардагону намояндагони ТЭТ ҲНИ бо истифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ ва бо баҳонаҳои наве аз худ хабар медиҳанд. Агар дар гузаштаи начандон дур онҳо аз ҳифзи ислому арзишҳои динӣ сухан мегуфтанд, имрӯз ҳама якбора “озодихоҳ” шуда, аз арзишҳои барояшон комилан нав дифоъ мекунанд. Аксари коршиносон ҳам дар гузашта изҳори андеша намуда буданд, ки дигар идеяи “ислому арзишҳои исломӣ” дархӯри кори Кабириву ҷонибдоронаш нест ва гузашта аз ин, чунин мавқеъгирии наҳзат мухолифи оинномаву барномаҳои ин ташкилоти террористист. Зеро тибқи оиннома (агар Кабирӣ вақт ёфта оинномаи ҳизби худро хонда бошад) ҳадафи ниҳоии ТЭТ ҲНИ ин бунёди давлати исломӣ дар Тоҷикистон аст. Ҳоло якбора мавқеи Кабирӣ дигар шудааст ва ӯ ахиран дар яке аз мусоҳибаҳои худ иброз намуд, ки ҳадафи онҳо бунёди ҷомеаи “воқеан демократӣ ва дунявӣ” аст. Мантиқ куҷост?
Афшини Муқим,
котиби матбуотии Кумитаи дин
Дигар мақолаҳо
Суханронии Президент
Паёми шодбошии Пешвои миллат ба муносибати иди Қурбон
МуфассалтарСуханронии Раиси
Маркази Исломӣ
МАТНИ ТАБРИКОТИИ ШЎРОИ УЛАМОИ ҶУМҲУРИИ ТОҶИКИСТОН БА МАРДУМИ ШАРИФИ КИШВАР БА МУНОСИБАТИ ФАРОРАСИИ ИДИ САИДИ ҚУРБОН
Муфассалтар