Саволу ҷавоб - Хонавода
02265:
Шахсе ба ҳамсараш гуфт, ки «ба ту ҷавоб», баъд аз як моҳ бо тариқи паёмак навишт, ки «талоқат кардам». Пас аз ду сол никоҳ карданд ва баъд аз чанд соли зиндагӣ фарзандор мешаванд. Мутаассифона пас аз як ҷанҷоли сахт шавҳар ба зан мегўяд, ки «ба ту талоқ!», боз қаноат накарда мегўяд, ки «сад талоқ!».
Қисмҳо:
Хонавода02257:
Ман бо оилаам муддати ҳашт сол зиндагонӣ намудем ва соҳиби ду духтарча ҳастем. Рўзе байнамон ҷанҷол шуд. Падари оилаамро даъват намуда, ба ў фаҳмонидам, ки духтаратон ҳурмати модарамро ба ҷо намеорад. Аммо падараш модарамро “бевазани бесаркалон” гуфта ба ман хитоб кард, ки “ё модарат, ё духтарам”. Ман се талоқаш додам. Он вақт оилаам панҷмоҳа ҳомила буд, пас аз чор моҳ писар ба дунё омад. Ман чӣ бояд кунам?
Қисмҳо:
Хонавода02249:
Ман муддати се сол бо духтаре дар фотиҳа будем. Байни мо ягон нофаҳмие вуҷуд надошт. Падару модарашро эҳтиром мекардам. Аммо онҳо вақти наздик шудани тўй найранге бофта, ўро аз ман ҷудо карданд. Гўй аз ман беҳтару болотарашро ёфтаанд. Ин корашон бисёр аламовар буд, онҳо дили маро ранҷонданд. Оё онҳо муртакиби гуноҳ шудаанд?
Қисмҳо:
Хонавода02236:
Агар байни ду мард ҷанҷол шавад, яке ба дигаре гўяд, ки “зан дорӣ, ба занат қасам хўр, ки фалониро назадаӣ”, марди дуюмӣ гўяд, ки “ман бо зан қасам намехўрам, ман зан надорам”, аммо ин мард зан дорад ва барои он ки занашро дар ин кор ҳамроҳ накунад, ин суханро мегўяд. Оё дар ин сурат ба никоҳи онҳо ягон зиёне расидааст?
Қисмҳо:
Хонавода02223:
Як дўсти ман бо духтаре пешакӣ никоҳ карда буданд, вале волидайни духтар аз ин огоҳ нестанд. Ин дўсти ман ба волидони духтар писанд нест, аз ин рў, барои додани духтарашон розӣ нестанд, духтарашонро ба дигар кас додан мехоҳанд. Агар дўсти ман ҷавоби он духтарро диҳад, гунаҳгор намешавад?
Қисмҳо:
Хонавода02218:
Марде бо ҳамсараш ҷанҷол карда, дар ҳолати ғазаб тариқи паёмак “ина се талоқ” навишта ба ў фиристодааст, лекин дар аснои навиштан ин ҷумларо талаффуз накардааст, оё ҳамсари ў дар ин сурат талоқ шудааст ё на? Илова бар ин, қариб чор моҳ пеш аз ин моҷаро ба ҳамсараш гуфта будааст, ки “агар ба хонаи мо наравӣ, аз хонавода бахшиш напурсӣ, ҳазор талоқ бар ту”, лекин ҳамсараш ин сухани шавҳарро иҷро накардааст
Қисмҳо:
Хонавода02215:
