Ман намозхон ҳастам, вале дар намоз сустӣ мекунам, доим маро шайтон васваса мекунад, ҳатто дар вуҷуд доштани Худо. Ман мехоҳам ба Худо наздик шавам, то ки аз шайтон эмин бошам.

Ва алайкумуссалому ва раҳматуллоҳ. Бародари азиз, шумо зикри “Ло ҳавла ва ло қуввата илло биллоҳ”-ро бисёр гӯед, инчунин пеш аз хоб “Оятул-Курсӣ” ва сураҳои “Кофирун”, “Ихлос”, “Фалақ” ва “Нос”-ро бихонед ва бар худ бидамед. Барои ҳифозат аз ин гуна васвасаҳо Паёмбар (с) дуои зайлро мехонданд: «Рабби аъузу бика мин ҳамазотиш-шаётин ва аъузу бика Рабби ан яҳзурун». Яъне:  «Эй Парвардигори ман, аз дағдағаҳои шайтонҳо ба Ту паноҳ мебарам ва ба Ту эй Парвардигори ман, паноҳ мебарам аз он ки пеши ман ҳозир шаванд!».